De illusie van originaliteit

Het liefst zou ik een “origineel denker” willen zijn. Iemand die niet klakkeloos ideeën en meningen van anderen over neemt maar wikt en weegt en zich dan zelf een mening vormt. Ook zou ik graag een groot blogger willen worden die telkens weer met mooi geschreven stukjes komt waar je om kan lachen of door wordt ontroerd of die je aanzetten tot het hebben van meer geluk.

Ik zou daar dan graag genoeg geld mee verdienen zodat je een onafhankelijk bestaan hebt en dat je kan gaan of staan waar je wilt en altijd kan doen wat je het liefste doet: een lekker rustig leven lijden met veel lieve mensen om je heen en veel gezelligheid en plezier met de kinderen, veel dingen doen, plekken op de wereld bekijken, boeken lezen, lang slapen, genieten en dan elke dag een paar uur in de schaduw gaan zitten om een stukje te schrijven wat dan weer heel veel mensen fantastisch vinden. Ja, zo zou ik het wel willen.

Maar ik weet ook wel dat dit een droombeeld is wat ik waarschijnlijk nooit ga bereiken en ik kan ook heel goed gelukkig zijn in het hier en nu en dat ben ik eigenlijk ook.

Misschien dat ik wel een lichte “midlife crisis” heb. Ik ben tenslotte 40 geworden dit jaar. Ik vraag me af of ik wel genoeg uit mijn leven haal, of ik niet meer zou moeten doen, harder werken, een betere moeder moet zijn en ga zo maar door. Dit zijn altijd korte vlagen van gedachtes die zo af en toe door mijn hoofd schieten en dan weer verdrongen worden door realistischer gedachtengoed zoals wat we dit weekend zullen gaan doen, of wanneer ik dat handelingsplan ga schrijven of wat ik op mijn boterham zal smeren.

Om toch iets te doen ben ik deze vakantie een nieuw blog begonnen waar ik tot nu toe nog niet erg tevreden over ben. Ik vind wat ik erop heb geschreven eigenlijk behoorlijk saai. Een beetje “duizend in een dozijn” als je het zo kan zeggen. En ik wil ook niet alleen maar uit-tips geven maar gewoon opschrijven waar ik op dat moment zin in heb. Maarja dan wordt het zo’n ratjetoe en ook wat niksig.

Als ik stukjes van andere mensen lees zoals de column van Aaf in de Volkskrant of andere opinie-stukjes die soms langskomen dan denk ik: “had ik dat nou maar bedacht”, “Dat is geniaal” of  “he jammer, nu kan ik daar niet meer over schrijven, al was ik er zelf ook niet eens opgekomen”.

Maar niet getreurd: Ik heb nu een stuk gelezen in de nieuwe Flow dat heet “Ode aan het nadoen”. Hierin staat dat het een illusie is om origineel te willen zijn. Zelfs mensen die proberen origineel te zijn behoren tot een groep en een groep imiteert elkaar.

Ook staat er in het stuk dat je jezelf kan vormen door goed te kijken naar wat je inspireert, raakt en prikkelt en die inzichten dan weer te gebruiken in je eigen leven.

Alles wat je doet en denkt, heb je ooit overgenomen van de mensen om je heen.

Dus de tip van vandaag: Probeer niet altijd het wiel uit te vinden maar gebruik de wielen van anderen en bouw er je eigen voertuig mee

Ik ben gewoon onder de indruk van mijn zelf verzonnen uitdrukking die half gejat is van een ander. En dan ga ik nu lekker slapen.